Wujaszek Wania ma 47 lat. Niczego w życiu nie dostał, na wszystko zapracował. Nie zaznał żadnego szczęścia, bo był zbyt pochłonięty zaspokajaniem potrzeb innych. O sobie nie myślał przez wiele lat. A kiedy się próbuje buntować, mając poczucie krzywdy, nawet jego własna matka nie stoi za nim murem. Wania nie zdobył wykształcenia, nie uzbierał dość pieniędzy, nie założył rodziny. Jedynym promykiem nadziei i szansą na chwilę szczęścia miała być żona szwagra, Helena. Ta jednak pozostaje obojętna. Wania przypomina Hioba, choć trudno stwierdzić, czy jest religijny. Jego cierpienie jest niezawinione.

Wujaszek Wania to dramat, w którym wszyscy bohaterowie są mniej lub bardziej nieszczęśliwi. Anton Czechow nie odpowiada na pytanie, czy ich los został z góry ustalony przez Boga (lub siły wyższe) czy też człowiek jest kowalem swego losu. Jednak cierpienie wszystkich bohaterów, tak przejmujące, dojmujące, nie pozostawia odbiorców obojętnymi.