Cyprian Norwid – „sztukmistrz” nie tylko słowa
Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiemKształtem miłości piękno jest; i tyle,
Ile ją człowiek oglądał na świecie,
W ogromnym Bogu albo w sobie – w pyle,
Na tego Boga wystrojonym dziecię,
Tyle o pięknym człowiek wie i głosi –
Choć każdy w sobie cień pięknego nosi
I każdy – każdy z nas – tym piękna pyłem.
Gdyby go często uchował w sumieniu,
A granitowi rzekł: żyj, jako żyłem,
To by się granit poczuł na wyjrzeniu,
I może palcem przecierał powieki
Jak przebudzony mąż z ziemi dalekiéj…
Lecz to z granitu bryłą ten by zrobił,
A inny z tęczy kolorem na ścianie,
A inny drzewa by tak usposobił,
Żeby się dłońmi splotły w rusztowanie;
A jeszcze inny głosu by kolumnę,
Rzucając w psalmy akordów rozumne,
Porozpowijał jak rzecz zmartwychwstałą,
Co się zachwyca w niebo: szłaby dusza
Tam – tam – a płótno na dół by spadło
Jako jesnienny liść, gdy dojrzy grusza.Źródło: Cyprian Norwid, Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem, oprac. Stefan Sawicki, Kraków 1997, s. 77.
W poemacie Promethidion Cyprian Norwid sformułował własny program estetyczny. Łączył w nim piękno z pracą i prawdą. Mimo przeciwności losu całe życie starał się podporządkować działalności artystyczno‑literackiej. Współcześnie wysoko ceni się Norwida nie tylko jako poetę, ale również jako artystę plastyka.
Dowiesz się, dlaczego określa się Cypriana Norwida jako „sztukmistrza”.
Poznasz przykłady spuścizny plastycznej Cypriana Norwida.
Wskażesz podobieństwa między poetyką Norwida a jego dziełami plastycznymi.
Wyjaśnisz, na czym polega romantyczna zasada korespondencji sztuk.