Ilustracja przedstawia fragment kolistej tabeli kodu genetycznego. W tym fragmencie widoczne są 2 ćwiartki z czterech. Tabela zawiera cztery pierścienie współśrodkowe. Trzy pierścienie (zaczynając od środka) zawierają symbole nukleotydów (z oznaczeniami: G (niebieski) - nukleotyd z guaniną, C (żółty) - nukleotyd z cytozyną, A (różowy) - nukleotyd z adeniną oraz U (zielony) - nukleotyd z uracylem), a czwarty pierścień zawiera symbole aminokwasów lub symbol stop. Tabelę odczytuje się od najbardziej wewnętrznego pierścienia do najbardziej zewnętrznego.
Tabela kodu genetycznego i jej odczytywanie
Tabela kodu genetycznego umożliwia szybkie sprawdzenie, które kodony kodują poszczególne aminokwasy, a także które kodony są sygnałem do rozpoczęcia lub zakończenia translacji.
Źródło: Mouagip, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Informacja genetyczna w postaci DNA zapisana jest za pomocą czterech rodzajów nukleotydów: adeniny (A), tyminy (T), guaniny (G) i cytozyny (C). Po procesie transkrypcji w mRNA zamiast nukleotydu z tyminą występuje nukleotyd z uracylem. Jak zatem mRNA koduje informację o budowie białka składającego się z dwudziestu aminokwasów, mając do dyspozycji jedynie cztery rodzaje nukleotydów?
Twoje cele
Wyjaśnisz, jak korzystać z tabeli kodu genetycznego.
Określisz kolejność aminokwasów w peptydzie na podstawie kolejności nukleotydów w DNA i mRNA.
Ustalisz kolejność nukleotydów w mRNA i DNA na podstawie kolejności aminokwasów w peptydzie.