Jednym z popularnych motywów obecnych w dawnych przedstawieniach był „teatr w teatrze”. Polegał on na wprowadzeniu do akcji dramatu innego utworu scenicznego. Wówczas aktorzy stawali się widzami oglądającymi inne widowisko lub jego fragment, natomiast ci odbiorcy, którzy zgromadzili się, aby oglądać przedstawienie, mieli możliwość śledzenia dwupiętrowo skonstruowanej fabuły. Ta dwupiętrowość wynikała z umieszczenia jednego spektaklu w drugim i sprawiała, że część aktorów w pewnym momencie sztuki grała też role widzów przebywających na scenie.

Tak zbudowany dramat zawierał w sobie ideę, którą opisywali bardzo często także poeci barokowi. Polega ona na ukazaniu całego świata jako teatru, w którym wszyscy ludzie grają przydzielone im role...