Perspektywa, w ramach której filozofia jest nie tylko zbiorem teoretycznych sądów, ale także praktykowaną sztuką życia, istniała od jej początków. Z perspektywy tej wynikało dążenie do podporządkowania życia filozofa regułom, które wyprowadzał on z teoretycznego namysłu. Jedność filozoficznej teorii i życiowej praktyki miała być – w zamyśle starożytnych – drogą do szczęścia, co w ciekawy i wyrazisty sposób widoczne jest na przykład w szkole cyników. Szkoła cynicka odznaczyła się w dziejach filozofii skromnym dorobkiem teoretycznym, lecz zasłynęła z szokujących anegdot o życiu swoich mistrzów oraz bogatą praktyką codziennego życia, którą cynicy zaciekawiali i gorszyli sobie współczesnych. W. Galewicz nazywa Diogenesa, jednego z cyników, patronem prowokatorów i kontestatorówIndeks górny 11 Indeks górny koniec11, I. Dąmbska nazywa cyników hippisami starożytnego świataIndeks górny 22 Indeks górny koniec22. Warto więc się zastanowić, w czym dokładnie upatrywali szczęścia i jakie kroki zalecali do jego osiągnięcia.
Dowiesz się, czym dla cyników było życie cnotliwe.
Zastanowisz się, jak prowokacyjna postawa cyników motywowała do cnotliwego życia.
Wyjaśnisz, na czym polegał fenomen cyników.
Ocenisz praktykę postępowania przedstawicieli cynizmu.
Dokonasz analizy argumentacji cynickiej w wybranych problemach.