Tadeusza Różewicza można uznać za jednego z najsurowszych krytyków poezji XX i początku XXI wieku. Jakie prawo może mieć jeden poeta, by oceniać całe generacje twórców? Stawianie siebie ponad wszystkimi artystami może się wydać egocentryczne i narcystyczne. Jednak zanim twórca prognozy do roku 2000 zaczął wymagać od innych, wymagał przede wszystkim od siebie i postawił sobie cel niemal niemożliwy do osiągnięcia – „odpowiednie dać rzeczy słowo”.