Współczesne państwa demokratyczne opierają się na rządach partii, które pełnią różne funkcje w społeczeństwie i kraju. Jedną z najważniejszych jest mobilizowanie wyborców i integrowanie ich wokół programu ugrupowania. W społeczeństwach ustabilizowanych, w których poziom życia daje poczucie bezpieczeństwa wszystkim obywatelom, widać spadek zainteresowania działalnością partii politycznych. Innym powodem tego spadku jest zmniejszenie różnic między programami poszczególnych partii i przyjęcie przez nie katalogu wspólnych, ważnych dla obywatela i jego bezpieczeństwa, działań socjalnych. Ponieważ różnice w tych programach zacierają się, wyborcy przestają być zainteresowani zmianą partii rządzącej. Interesy obywatela są respektowane przez wszystkie partie prosystemowe. W wyniku tych zjawisk następuje kryzys identyfikacji z partiami politycznymi, zwłaszcza że ich funkcje, takie jak rekrutacja elit, artykulacja żądań i mobilizacja poparcia, mogą być realizowane przez ruchy społeczne. Tymczasem partie pozostają jedynymi organizacjami mającymi prawo do sprawowania legitymizowanej władzy. Czy zatem rządzenie państwem demokratycznym bez partii politycznych jest możliwe? Czy tak będzie wyglądać przyszłość demokracji liberalnej?