Mieszko I przed śmiercią podzielił kraj między swoich synów. Oznaczało to, że sprawowanie władzy książęcej zostało uznane za wyłączne prawo jego rodu. Tuż po śmierci Mieszka w 992 r. jego najstarszy syn Bolesław (zwany Chrobrym), pochodzący z małżeństwa z Dobrawą, wypędził z kraju swych przyrodnich braci i macochę Odę oraz zjednoczył całość schedy po ojcu. Nowy władca od początku panowania dążył do powiększenia państwa i nadania mu trwalszych form organizacyjnych. Bardzo szybko udało mu się opanować Kraków, choć być może uczynił to już Mieszko I ok. 991 r. Wielkie sukcesy odniósł także Bolesław Chrobry przy realizacji drugiego z celów, do czego pośrednio przyczynił się biskup praski Wojciech z rodu Sławnikowiców.