R1LlC7zbYkquG
Zdjęcie przedstawia żołnierzy na koniach.

Polska Walcząca

Oddział rozpoznawczy Komendanta Okręgu AK Wilno, kilka dni przed wyruszeniem do walki o Wilno, czerwiec 1944.
Źródło: Archiwum IPN, tylko do użytku edukacyjnego.

Społeczeństwo polskie na utratę niepodległości zareagowało oporem. Przyjmował on najrozmaitsze formy organizacyjne – od spontanicznych indywidualnych przejawów sprzeciwu po złożoną strukturę Polskiego Państwa Podziemnego. Odgórną – państwową – formą organizacyjną konspiracji wojskowej była Armia Krajowa, która wchłonęła większość inicjatyw lokalnych. Poza jej strukturami pozostały m.in. Narodowe Siły Zbrojne oraz organizacje komunistyczne: Gwardia Ludowa i Polska Armia Ludowa. Znaczną autonomię zachowały Bataliony Chłopskie. Walkę zbrojną uzupełniał zorganizowany przez struktury Polskiego Państwa Podziemnego opór cywilny.

RlaAYZVUPWKBB1
Linia chronologiczna. 1.09.1939. Agresja Niemiec na Polskę — II wojna światowa. 17.09.1939. Wkroczenie Armii Czerwonej do Polski. Kwiecień 1940. Powstanie Związku Odwetu. 15.07.1943. Powstanie Kierownictwa Walki Podziemnej. 1.08–2.10 1994. Powstanie warszawskie. 4–11.02.1945. Konferencja w Jałcie. 8.05.1945. Zakończenie II wojny światowej.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
  • Opiszesz, w jaki sposób społeczeństwo polskie włączyło się do walki z okupantem.

  • Wyjaśnisz, skąd wzięło się określenie „mały sabotaż” i czy ten rodzaj oporu faktycznie zasługiwał na przymiotnik „mały”.

  • Omówisz różne oblicza walki konspiracyjnej.

  • Wyjaśnisz przyczyny i warunki rozwoju ruchu partyzanckiego.