Wektor indukcji magnetycznej $\overrightarrow{B}$ charakteryzuje pole magnetyczne w pewnej przestrzeni. Jest przypisany każdemu punktowi przestrzeni i chwili czasu, bo pole magnetyczne może przecież być zmienne w czasie. Matematycznie zapiszemy to, co zostało tu powiedziane, następująco: $\overrightarrow{B}\left(x,y,z,t\right)$. Tutaj nie będziemy rozważać pola magnetycznego zmiennego w czasie – zajmiemy się tzw. magnetostatyką. Wtedy wektor indukcji jest funkcją jedynie położenia, czyli współrzędnych $x$, $y$, $z$.

Pole magnetyczne to pole wektorowe, co wyobrażamy sobie tak, że każdemu punktowi przestrzeni przypisujemy wektor. Mamy zatem przestrzeń „najeżoną” wektorami. Niełatwo to sobie wyobrazić!

W celu zobrazowania pola fizycznego Michael Faraday zaproponował posługiwanie się liniami pola. Są to linie, do których wektory charakteryzujące dane pole są styczne w każdym punkcie (zobacz Rys. a.).

RS1mCMk3Z8HtK

Rys. a. Na rysunku widać dziewięć wygiętych, czarnych linii biegnących w kierunku pionowym. Na dwóch z nich zaznaczone są białymi kwadratami małe punkty. Z punktów tych wychodzą niebieskie strzałki skierowane w lewo i w dół, które są styczne do czarnych linii w punktach z których wychodzą. Czarne linie symbolizują linie pola elektrycznego a niebieskie strzałki wektory natężenia tego pola wielka litera E ze strzałką oznaczającą wektor, w konkretnych punktach pola.

RfQ3IKSWhcEqd

Rys. b. Na rysunku widać dziewięć wygiętych, czarnych linii biegnących w kierunku pionowym. Na liniach zaznaczono czarnymi grotami kierunek w dół strzałek. Linie te wraz z grotami symbolizują pole elektryczne je jego kierunek wzdłuż linii.

No dobrze, ale przytoczmy tutaj pytanie tytułowe. Jak definiujemy wektor indukcji magnetycznej?

Na to pytanie odpowiemy w dalszej części e‑materiału.