Jak dojrzewała myśl polityczna Marksa? Co stanowiło o jej sile? Wyrosła na podłożu ruchu zwanego lewicą Heglowską. Od krytyki teologii do krytyki religii, od krytyki religii do krytyki filozofii i od krytyki filozofii do krytyki polityki – tak kształtowały się kolejne fazy buntu wobec Heglowskiej wizji filozofii jako ostatecznej realizacji ducha absolutnego. W końcu nadszedł czas, by od krytyki przejść do czynu, czyli publicystyki politycznej. Marks skierował ją na nowy tor przez podkreślenie roli czynnika ekonomicznego, związanego z rozwojem form ludzkiej pracy. Ulegając wpływom materialistycznego naturalizmu Feuerbacha, przejął jednak z idealizmu heglowskiego metody dialektyki i historyzmu, które Feuerbach zagubił.