Stany Zjednoczone długo pozostawały na uboczu wielkich wydarzeń rozgrywających się na Starym Kontynencie. Sformułowana na początku XIX w. doktryna Monroego przez ponad 100 lat stanowiła fundament amerykańskiej polityki izolacjonizmu. W myśl jej założeń Stany Zjednoczone odżegnywały się od jakichkolwiek prób ingerowania w wewnętrzne sprawy Europy, ale też sprzeciwiały się próbom ingerencji w ich własne sprawy, podejmowanym przez mocarstwa europejskie. I wojna światowa to zmieniła. Po raz pierwszy – choć na krótko – Ameryka wzięła czynny udział w rozwiązywaniu konfliktów w Europie.
Zabierzesz głos w dyskusji o tym, czy i kiedy udział w wojnie jest lepszym wyborem niż trwanie w pokoju.
Scharakteryzujesz przesłanki, którymi kierują się politycy w podejmowaniu decyzji najwyższego rzędu.
Ocenisz mechanizmy i skutki działania różnych grup nacisku.