Motyw danse macabre, czyli tańca śmierci pojawił się w sztuce europejskiej w wieku XIII. Alegoryczne obrazy korowodów przedstawiające ludzi różnych stanów przypominały, że wobec śmierci wszyscy ludzie są równi, a dobra doczesne trzeba będzie stracić. Obrazy te z jednej strony oswajały śmierć, a z drugiej mówiły o marności życia. Refleksja nad ulotnością wszystkiego, co materialne prowadziła do uznania roli wartości duchowych w życiu człowieka. Wielki temat filozofii i teologii znalazł odzwierciedlenie w malarstwie i literaturze. Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią to jeden z najstarszych i najoryginalniejszych utworów w języku polskim, który mierzy się potęgą „kostuchy”.