Kryzys rządów parlamentarnych i pogorszenie sytuacji międzynarodowej Polski
Powstała po 123 latach zaborów II Rzeczpospolita postawiła sobie od początku wyjątkowo ambitne cele. Była jak na początek XX w. państwem postępowym, z powszechnym prawem wyborczym dla wszystkich obywateli, łącznie z kobietami, i niezwykle demokratyczną ordynacją wyborczą, dającą prawo do zasiadania w parlamencie nawet niewielkim partiom czy ugrupowaniom. Został też wprowadzony 8‑godzinny dzień pracy i ubezpieczenia pracownicze. Zapowiedziano reformę rolną, przyznającą ziemię bezrolnym i małorolnym, choć jej wprowadzenie opóźniło się o kilka lat. Obowiązywała wolność religii, czyli zasada równouprawnienia wszystkich wyznań.
Te demokratyczne, a także socjalne reformy z jednej strony pozbawiły argumentów wiele ugrupowań lewicowych i trwale oddaliły widmo rewolucji (nastroje rewolucyjne po I wojnie panowały nie tylko w Rosji, ale też w Niemczech czy na Węgrzech), ale z drugiej zapoczątkowały epokę rozpolitykowania, tzw. sejmokracji i trudności z utworzeniem stabilnego rządu.
Ocenisz, w jaki sposób różnice programowe i poglądy polityczne wpływały na fakt, że pierwsze ośrodki władzy ze sobą rywalizowały, a nie współpracowały.
Wskażesz najważniejsze problemy polityczne w pierwszych latach II Rzeczpospolitej.
Wyjaśnisz przyczyny przewrotu majowego z 1926 roku.
Opiszesz stosunki dyplomatyczne II Rzeczypospolitej z sąsiadami i kluczowymi państwami europejskimi.