Spuścizna kulturalna dwudziestolecia międzywojennego jest bogata i różnorodna, choć niejednolita. Powstały wówczas wybitne dzieła literackie, które trafiły do kanonu lektur Polaków, ale też filmy bez wartości artystycznej, dokumentujące poziom ówczesnej kultury masowej. Ostatecznie jednak istnienie własnego suwerennego państwa wpłynęło pozytywnie na rozwój życia kulturalnego oraz na jego demokratyzację.

Ważną rolę w upowszechnieniu kultury wysokiej, a także w stworzeniu kultury masowej odegrało radio, które od 1936 roku emitowało stały program. W okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej było w  Polsce ponad  milion abonentów radiowych. Prasa, radio i film ułatwiały przenikanie wzorów kultury miejskiej do coraz szerszych kręgów polskiego społeczeństwa. W dwudziestoleciu międzywojenne miał miejsce proces definitywnego cofania się tradycyjnej kultury ludowej.