Od początku 2020 r. do marca 2021 r. na świecie zarejestrowano 42 konflikty zbrojne, czyli takie, w których zginęło tysiąc lub więcej osób (najwięcej – ponad 27 tys. – straciło życie w Afganistanie). Mimo że mamy coraz mniej krwawych konfliktów, to ciągle pojawiają się nowe punkty zapalne na mapie świata (np. region Tigraj w Etiopii). Konflikty zbrojne to jednak tylko jeden z elementów układanki. Zgodnie z definicją, konflikt to każda niezgodność, sprzeczność interesów i poglądów. To zjawisko powszechne i nieuchronnie związane z życiem społecznym w różnych skalach przestrzennych – począwszy od domu, podwórka czy miejscowości, w której mieszkamy. Aby zmniejszyć ich negatywne oddziaływania, należy rozwiązywać je jak najszybciej i z poszanowaniem wszystkich stron sporu, a najlepiej – w miarę możliwości – zapobiegać ich wystąpieniu. Można to osiągnąć poprzez opracowanie elastycznej strategii umożliwiającej stworzenie warunków dla stabilnego i bardziej przewidywalnego systemu państwowego i międzynarodowego. Nie jest to jednak łatwe zadanie. Jego realizacja musi być dostosowana do kontekstu miejsca i czasu, w którym dany spór ma lub może mieć miejsce. Innymi słowy, trzeba rozpoznawać przyczyny strukturalne leżące u podstaw konfliktów, równocześnie zwracając uwagę na przyczyny bezpośrednie, a więc czynniki zapalne.