RDZbx1vW1LXTV
Obraz przedstawia paradę jeźdźców w polskich wojskowych strojach z końca osiemnastego wieku. Mężczyzna jadący pośrodku to osoba w sile wieku. Postać ukazuje prawy półprofil okrągłej twarzy. Mężczyzna ma gładkie, dość wysokie czoło, zwężone oczy i lekko zarumienione policzki. Patrzy w swoją lewą stronę. W prawej dłoni trzyma kapelusz. Jest ubrany w ciemny kaftan. Przez lewe ramię ma przewieszoną szeroką, niebieską szarfę. Ma białą kamizelkę i wąskie białe spodnie. Do lewego boku ma umocowaną szablę. Pozostali jeźdźcy są umundurowani. W tle rosną drzewa i unosi się kurz. Paradzie przyglądają się stojący ludzie.

Ignacy Krasicki o Stanisławie Auguście Poniatowskim w satyrze „Do króla”

Józef Peszka, Stanisław August podczas parady, 1787, CC BY SA 3.0

SatyrasatyraSatyra powstała w starożytnej Grecji i Rzymie, a w pełni rozwinęła się w epoce oświecenia. Jej autorzy ośmieszali wady polityków, demaskowali mechanizmy władzy i stosunki społeczne, piętnowali ludzkie przywary.

W Polsce mistrzem gatunku był Ignacy Krasicki. Dowodem na to jest utwór Do króla, w którym autor zwraca się do Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na czym polega oddziaływanie utworu? Jak należy czytać i interpretować jeden z najciekawszych tekstów satyrycznych Krasickiego?

Twoje cele
  • Dokonasz analizy i interpretacji tekstu literackiego Do króla Ignacego Krasickiego.

  • Odczytasz intencje autora i zinterpretujesz wymowę utworu.

  • Omówisz postawę króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

satyra
satyra

(etrus. satir mowa, mówić, łac. satura lanx – misa z owocami) utwór literacki ośmieszający lub krytykujący ukazywane w nim zjawiska, najczęściej wady ludzkie, stosunki społeczne, instytucje; ogół utworów mających na celu ośmieszenie, piętnowanie szkodliwych zjawisk, obyczajów, wad, stosunków społecznych; satyra jest anonimowa, nie uderza w konkretne osoby, operuje wyolbrzymieniem, karykaturą, groteską i ukazuje świat w krzywym zwierciadle