Najważniejsze cechy polszczyzny szlacheckiej na podstawie Pamiętników Paska
Jana Chryzostoma Paska określa się mianem jednego z najwspanialszych gawędziarzy w historii Polski, a jego Pamiętniki uznaje się za dzieło literackie wysokiej klasy. Sam autor był postacią barwną i nietuzinkową. Jako pisarz wiedział, jak przyciągnąć uwagę czytelników. Jego Pamiętniki są kopalnią wiedzy o ludziach, obyczajach i języku czasów baroku. Historyk literatury Ignacy Chrzanowski, pisał o nim:
[…] pamiętniki Paska to przepyszny obraz żywej mowy polskiej XVII w. i niezrównane arcydzieło stylu gawędziarskiego. Mistrz z Paska nad mistrzami nie tylko w rąbaniu ręką, ale w obracaniu językiem; rękę wyćwiczył sobie w bitwach i pojedynkach, a język — przy butelkach i gąsiorach, w wesołem gronie znajomych i przyjaciół, którym chętnie opowiadał o swoich „okazyach”, „koloryzując” je często, i tak, jak opowiadał, przekazał piórem potomności. Tak żywo i barwnie, tak naturalnie i zamaszyście, z humorem może niezbyt wybrednym, ale szczerym i naprawdę ogromnie zabawnym — nie umiał opowiadać nikt, chyba... jeden tylko Zagłoba. Literatura staropolska nie zna lepszego gawędziarza i większego humorysty.
Poznasz cechy charakterystyczne stylu Pamiętników Jana Chryzostoma Paska.
Zanalizujesz fragment Pamiętników.
Wyjaśnisz cel zastosowania komizmu językowego i sytuacyjnego w podanym fragmencie.