Zaimki to wyrazy, których główna funkcja polega na wskazywaniu. Nie nazywają obiektów (jak np. rzeczowniki) ani nie dookreślają ich treściowo (jak np. przymiotniki), ale na obiekty wskazują. System deklinacji zaimków zmienił się od czasów prasłowiańszczyzny: niektóre formy wyszły z użycia, część z nich pozostała w języku w postaci szczątkowej, przede wszystkim jednak doszło do ujednolicenia modeli odmiany. Najciekawsze zmiany dotyczyły a) zaimków rodzajowych (wskazujących i anaforycznegozaimek anaforycznyanaforycznego), b) zaimków „co” i  „nic” oraz c) zaimka osobowego „ja”.