Koniec wieku XIX w wielu ludziach budził lęk i niepokój. Optymizm i nadzieja, z jakimi spoglądano w przyszłość w ciągu mijającego stulecia, znacznie osłabły. Postęp, rozkwit nauki i techniki ujawniły swoją ciemną stronę. Pojawienie się społeczeństwa masowego, rozwój wielkich miast, rozluźnienie tradycyjnych więzi międzyludzkich skutkowały zmianą hierarchii wartości. Coraz większą rolę odgrywały indywidualizm i poczucie wolności wyboru. Wszystko to skłaniało ludzi końca wieku do postawienia na nowo pytań o to, kim jest istota ludzka; skąd się wywodzi; jak są umotywowane wartości, którym hołduje; do czego zmierza; jaki sens ma świat. Twórcy poszukiwali środków artystycznych, za pomocą których mogliby wyrazić niepokoje nowej epoki. Wielość postaw estetycznych i światopoglądowych, znamiennych dla tego czasu, sprzyjała narodzinom nowatorskich zjawisk artystycznych.