Czemu służą dwie wersje stworzenia świata w Starym Testamencie? Dlaczego wcześniejsza z tych wersji została zapisana jako druga? Jakie jest znaczenie teologiczne obu tekstów i jaka jest ich rola kulturowa?

Pierwsza część Pięcioksięgu Mojżesza, czyli Księga Rodzaju, powstawała przez wieki. Rozpoczyna się od dwóch różnych opowieści o stworzeniu świata. Wersety przedstawiające kosmogonię w rozdziale pierwszym zostały napisane w V w. p.n.e. Tekst zawarty w rozdziale drugim powstał w X w. p.n.e. Czy umieszczono go na drugim miejscu ze względu na to, że zawiera bardziej szczegółowy i konkretny opis stworzenia świata? W pierwszym poemacie Bóg stwarza świat i człowieka ‒ mężczyznę i niewiastę ‒ za pomocą słowa. W drugim tekście lepi człowieka‑mężczyznę z prochu ziemi i stwarza niewiastę z jego żebra. Można przypuszczać, że umieszczenie w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju tekstu bardziej symbolicznego, było wyborem świadomym. Druga wersja stworzenia świata przynosi konkretną, plastyczną wizję Edenu, ale przede wszystkim dopełnia obraz człowieka jako tego, który nadaje nazwy wszystkim istotom żywym. Określa też pozycję kobiety wobec mężczyzny, na wieki umacniając kulturę patriarchatu.