Polskie Państwo Podziemne to tajne struktury państwa polskiego, które w czasie II wojny światowej działały na polskich terytoriach okupowanych przez III Rzeszę i ZSRS w imieniu rządu RP na uchodźstwie. Jego początek wiąże się z utworzeniem 27 września 1939 r. polityczno‑wojskowej organizacji konspiracyjnej Służby Zwycięstwu Polski. W listopadzie tego roku zastąpił ją Związek Walki Zbrojnej. Jego komendantem został gen. Kazimierz Sosnkowski, dowodzący z Paryża. Podlegali mu dowódcy ZWZ obszarów okupacji sowieckiej i niemieckiej. Dowódcą obszaru okupacji sowieckiej był gen. Michał Karaszewicz‑Tokarzewski, a niemieckiej płk, a później gen. Stefan Rowecki „Grot”. Po klęsce Francji i przeniesieniu rządu RP do Londynu zmieniono system dowodzenia podziemiem. Komendantem głównym ZWZ na terenie całego kraju został gen. Rowecki.