Rozbicie dzielnicowe, takie jak na Rusi Kijowskiej w XI w., było zjawiskiem typowym dla ówczesnej Europy. Doświadczyła tego np. Francja w X w., Polska w XII w., Niemcy w XIII wieku. Księstwa i królestwa były wtedy własnością zwierzchnika rodu, a po jego śmierci często dzielono je między członków jego rodziny – spadkobierców. Wielką Ruś Kijowską podzieliła między siebie rodzina Rurykowiczów. Jej zasługą było stworzenie jedności kulturowej ziem na wschód od Bugu, z tym samym staroruskim językiem pisanym i tą samą religią – prawosławiem. Podział polityczny Rusi Kijowskiej dokonywał się przez stulecia, co wiązało się z ogromnym kryzysem politycznym. Słabość księstw ruskich wykorzystali Mongołowie, najeżdżali i podporządkowali sobie te tereny w ciągu dwóch stuleci. Ponowna konsolidacja ziem ruskich pod berłem Rurykowiczów była procesem powolnym i zakończyła się dopiero w XVI wieku.