Dualizm, jako zasada konstrukcji świata przedstawionego w utworach barokowych
Kiedy ludzka dusza znalazła się w lochu ciała? Skąd wzięło się poczucie wewnętrznego rozdarcia i dlaczego stało się najważniejszym motywem literackim epoki baroku?
Na ujęcie cielesności w myśli europejskiej wpłynęła stworzona przez Platona koncepcja bytu, w którym materialny świat stanowi jedynie cień rzeczywistości znacznie ważniejszej – świata idei. Platoński dualizm zakładał, że człowiek jest bytem złożonym ze śmiertelnego ciała oraz duszy, która stanowi o istocie jednostki ludzkiej. Był więc duszą mieszkającą w ciele. Wiek XVII uznał, że jest to bardzo niebezpieczne miejsce.
Poznasz genezę poglądu na dwoistość jednostki ludzkiej.
Przeanalizujesz wpływ sytuacji politycznej i rolę odkryć naukowych na upowszechnienie się dualizmu w epoce baroku.
Dostrzeżesz, jak barokowy światopogląd odzwierciedlał się w poezji.
Opiszesz wynikające z dualizmu barokowe myślenie o cielesności człowieka.