Podróż łączy się z toposem homo viator, czyli człowieka w podróży lub tułaczce. Oddaje on istotę ludzkiej kondycji jako jednostki działającej i poszukującej. Przemieszczając się w przestrzeni, odbywamy podróże realne, których celem jest odkrywanie nowych zakątków świata i poznawanie ludzi. Podróżujemy także w czasie, zdobywając wiedzę o dawnych dziejach. Ale najważniejszą wędrówką jest ta, którą odbywamy nie wychodząc z domu. To podróż wewnętrzna, w głąb samego siebie. Jej celem jest samopoznanie, dotarcie do Boga lub znalezienie odpowiedzi na podstawowe egzystencjalne pytania. Już bowiem św. Augustyn twierdził, że ktokolwiek wejrzy w głąb własnego serca, tam znajdzie Boga, a wcześniejsi od niego starożytni filozofie niestrudzenie zachęcali przechodniów: Poznaj siebie. W wielu kulturach pielgrzym i droga symbolizują ludzkie życie jako nieustanne podróżowanie. Na końcu tej drogi czeka śmierć. A może początek nowej wędrówki?