Wczesny, dekadencki tom Tetmajera sprawił, że stał się on najpopularniejszym poetą Młodej Polski. Z tego właśnie tomu pochodzi wiersz W pustce. To zapis bolesnego doświadczenia tęsknoty za sensem życia i wiarą w Boga. Jak napisał Przybyszewski, człowiek modernizmu odkrył w sobie pustkę. Bóg, którego romantycy dostrzegali w obrazach natury, w modernizmie jawi się jako pustka, a może pustka staje się Bogiem i wobec niego poeta próbuje się określić. Cierpienie samotnej duszy to stan, w którym rozpoznaje swoje istnienie i próbuje uchwycić samego siebie.
W tej części cyklu lekcji, która została poświęcona nauce metody czytania i analizowania wierszy oraz opracowywania pisemnej interpretacji, przećwiczysz zdobyte dotąd umiejętności na przykładzie wiersza W pustce Kazimerza Przerwy‑Tetmajera.
Dokonasz analizy i interpretacji wiersza W pustce.
Poznasz młodopolskie funkcje wykorzystania pejzażu realnego w poezji i malarstwie.
Wskażesz środki artystycznego wyrazu i określa celowość ich użycia w wierszu W pustce.
Porównasz wiersz W pustce z utworem Próżnia Stanisława Koraba‑Brzozowskiego, Poczucie pełni Leopolda Staffa.
Poznasz kontekst kulturowy i egzystencjalny do interpretacji utworu poetyckiego.