Jednym z głównych problemów teorii poznania jest spór między aprioryzmem i aposterioryzmem. Jego źródeł możemy szukać już w starożytności. Filozofowie, którzy byli przekonani, że wiedza opiera się na doświadczeniu – jak np. Arystoteles – to aposterioryści. Ci z kolei, którzy uważali, że wiedza jest niezależna od doświadczenia – Parmenides, Platon – to aprioryści. Spór ten ma długą historię – na końcu tego materiału znajdziesz listę linków, dzięki której możesz ją poznać. W tej lekcji skupimy się na na małym wycinku tego zagadnienia, mianowicie: do czego tak zwane sądy a priori służyły Immanuelowi Kantowi i jaką rolę w jego teorii odegrała krytyka aprioryzmu dokonana wcześniej przez brytyjskiego filozofa Davida Hume’a.