Czy jeden z największych polskich poetów wiedział, że umrze w zapomnieniu? Czy wiedział, że przyszłe pokolenia docenią jego geniusz?

Trzeba przyznać, że Cyprian Kamil Norwid przewidział zarówno swój tragiczny koniec, jak i triumf swojej poezji. Znał dramatyczne losy wielkich ludzi, którym historia po czasie oddała sprawiedliwość. Miał także przeświadczenie o własnej wielkości, mimo poczucia, że został przez sobie współczesnych niedoceniony i że prawdopodobnie nie zdobędzie sławy za życia. Jeden z jego wierszy oddaje to dramatyczne napięcie. To gorzka, ironiczna refleksja na temat wartości sztuki i losu ponadprzeciętnego artysty, dla którego sława i zaszczyty przychodzą za późno.