R5MB8lWZVEkSr
Ilustracja przedstawia dziesięć kobiet i dwóch mężczyzn, którzy siedzą w dwóch rzędach. W górnym rzędzie centralną postacią jest rudowłosa kobieta z koroną na głowie. Ubrana jest w suknie w dekoltem, długimi rękawami. Prawą ręką sięga po kwiat lilii, który podaje jej kobieta siedząca niżej. Kobieta w koronie trzyma na rękach małe, nagie dziecko, trzymające w rękach jabłko. Dziecko przytula się do kobiety siedzącej po prawej stronie. Kobieta ubrana jest w suknie, a głowę ma nakrytą białą chustą. Ona także trzyma na kolanach małego, nagiego chłopca. Kolejna kobieta po prawej ubrana jest tak samo, jak poprzednia, suknia, głowa okryta białą chustą. W ręku trzyma przyrząd przypominający korkociąg. Obok niej po prawo stoi mężczyzna w biskupiej czapce, złożonej z dwóch wysokich trójkątów, w rękach trzyma otwartą księgę. W dolnym rzędzie zasiadają cztery kobiety. Pierwsza od prawej ma w rękach bukiet kwiatów, obok jej nóg stoi koszyk z kwiatami. Obok niej siedzi kobieta z rękoma złożonymi do modlitwy. Pod nogami stoi kielich i hostia. Centralnie, pod nogami głównej postaci, siedzą dwa aniołki, jeden z nich gra na harfie. Po lewej siedzi kobieta z owieczką na kolanach, to ona podaje kwiat lilii, po który sięga, kobieta w koronie. Za kobietą z owieczką, kolejna kobieta z dwójką małych dzieci. Nad nią kolejna dwójka, ale ubrana, jedno z dzieci trzyma w rękach tabliczkę do pisania. Nad dziećmi kobieta w czepcu z dwójka gołych dzieci na rękach. Obok niej, po prawej dwie kolejne, jedna z dłońmi złożonymi do modlitwy, druga z księgą. Pomiędzy nią, a centralną postacią widoczna jest twarz mężczyzny z brodą. Wszystkie kobiety mają takie same suknie, w identycznym kolorze. Wszystkie kobiety zasiadające w dolnym rzędzie mają korony i aureolę nad głowami. Kobiety w górnym rzędzie włosy mają przykryte białymi chustami i także złote aureole. Dzieci także mają złote nimby wokół głów.

Architektura i sztuka średniowiecza

We wczesnym średniowieczu zaznaczył się regres w sztuce budowlanej. Po okresie renesansu karolińskiego pojawił się nowy styl architektoniczny zwany romańskim. Łączył on cechy budownictwa rzymskiego, bizantyjskiego i karolińskiego. W XI w. rozprzestrzenił się po całej Europie.

Późne średniowiecze przyniosło znaczące zmiany: masywne budowle romańskie zastąpiły smukłe, wznoszone ku niebu, konstrukcje gotyckie. Powoli odchodzono od obronnej funkcji świątyń na rzecz ich piękna. Zyskiwało też na znaczeniu budownictwo świeckie (ratusze, wieże, mury obronne itp.). Rzeźba i malarstwo z zasady pozostawały podporządkowane religii chrześcijańskiej.

RxGFL9MA0lYsE1
Linia chronologiczna przedstawia następujące wydarzenia:  Od ósmego do dziesiątego wieku, rozkwit ekonomiczny i kulturowy państwa arabskiego.  Dziewiąty wiek, pojawienie się stylu romańskiego.  Dwunasty wiek, pojawienie się stylu gotyckiego w Europie.  Trzynasty wiek, pojawienie się stylu gotyckiego w Polsce.  800 wiek, koronowanie Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego.   Od 1477 do 1489 roku, wykonanie ołtarza kościoła Mariackiego w Krakowie.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
  • Scharakteryzujesz uniwersalizm kultury średniowiecznej.

  • Ustosunkujesz się do twierdzenia, że epoka średniowiecza była okresem „ciemnych wieków”.

  • Wymienisz najważniejsze cechy architektury romańskiej i gotyckiej z podkreśleniem różnic między tymi stylami.

  • Wskażesz powody zmian w architekturze średniowiecza oraz opiszesz, na czym one polegały.