Wańkowicz, Pruszyński, Kapuściński, Krall – mistrzowie polskiego reportażu. Dlaczego mistrzowie? Ponieważ stworzyli utwory uniwersalne i ponadczasowe, które stały się czymś więcej niż dokumentem, relacją z podróży czy aktualnych wydarzeń. Ich narracja wiedzie od faktu do refleksji ogólnej, syntezy, ukrytych znaczeń. Rezygnując z publicystycznej tezy i jednoznacznych odpowiedzi, reporterzy pytają i poszukują tropów. Dobry reportaż jest o tym, o czym jest, i o czymś jeszcze – będzie powtarzać Hanna Krall, reporterka i nauczycielka kolejnych pokoleń.

Twórczość mistrzów zazwyczaj staje się punktem odniesienia dla pracy ich następców, którzy nie zapominając o wielkich poprzednikach, podążają jednak swoją drogą, tworzą własną szkołę, charakterystyczny styl i język.