Poglądy Tomasza Hobbesa dwukrotnie zmuszały go do ucieczki z miejsca pobytu. Pierwszy raz (w 1640 r.) filozof uciekł z Londynu do Paryża, drugi (w 1651 r.) z Paryża do Londynu. Powodem było uznanie poglądów filozofa za niebezpieczne przez polityków uczestniczących w walce toczonej w Anglii między zwolennikami absolutyzmu królewskiego oraz zwolennikami parlamentaryzmu. W 1640 roku parlamentarzyści londyńscy odczytali poglądy Hobbesa jako wrogą im obronę absolutyzmu. W 1651 z Paryża wygnała go z kolei nienawiść emigracyjnych rojalistów. Znawca biografii Hobbesa pisze, że w obu przypadkach: (…) jego poglądy opierały się na tych samych założeniach filozoficznych. Zmieniały się jednakże siły polityczne, które je odrzucały bądź aprobowały.

Cóż takiego tkwiło w poglądach Hobbesa, że wzbudzały one polityczne emocje? Zapewne ich oryginalność, która sprawiła, że można Hobbesa postawić w szeregu twórców nowożytnej teorii społecznej. W czasach Hobbesa teoria jego w nowy sposób wyjaśniała genezę oraz sens społeczeństwa i władzy oraz doskonale nadawała się do wzmacniania argumentacji różnych stronnictw politycznych.