Giovanna Tomassucci Witkiewicz według Gombrowicza: portret w krzywym zwierciadle

Jan Błoński dowiódł (jak już w dwudziestoleciu zdawano sobie sprawę silnie, ale niezbyt wyraziście), że Witkacego i Gombrowicza łączyły różne pokrewieństwa. Po wojnie niewiele się zmieniło, tym bardziej, że sprawę gmatwał sam Gombrowicz swoimi zdecydowanymi oświadczeniami. Związki tych dwóch polskich myślicieli były tak zawikłane — dotyczyły ich filozofii, historiozofii, estetyki, inwencji językowej — że trudno było wydać jednoznaczny werdykt o wzajemnych wpływach. Dopiero od lat 60. zaczęto głębiej badać zbieżności w ich twórczości: doszukano się ich w historiozofiihistoriozofiahistoriozofii, w teorii języka literackiego, w koncepcji Formy i w wizji zagłady indywiduum.

1 Źródło: Giovanna Tomassucci, Witkiewicz według Gombrowicza: portret w krzywym zwierciadle, „Postscriptum</span.&rdquo; 2007, nr 1 (53), s. 33&ndash;34.