Obraz przedstawia kwitnący ogród, obfitujący w drzewa owocowe. Znajdują się w nim trzy postacie. Na pierwszym planie, po lewej stronie, stoi kobieta. Jest wysoka, to odziana w długą granatową suknię dama. Ma na głowie kapelusz, jej twarz zdobi uśmiech. Obok niej - po prawej stronie - stoi nagi chłopiec, blondyn. Dziecko trzyma w obu rękach barwne kwiat, wielkością dorównujące jemu samemu, na jego szyi wisi medalik. W głębi obrazu znajduje się kobieta w chłopskim stroju - ma na sobie czerwona bluzkę i czerwoną chustkę na głowie oraz długa, białą spódnicę. Odchyla gałąź i zbliża się do kobiety i dziecka. Na drzewach zawieszone są girlandy z kwiatów. W centralnym punkcie obrazu u góry znajduje się nienaturalnych rozmiarów, duża ważka.
Młodopolska kontemplacja cielesności
Józef Mehoffer, Dziwny ogród, 1903
Źródło: domena publiczna.
Zmysłowe postrzeganie świata to jedna z najbardziej rozpoznawalnych cech kultury modernistycznej. W epoce fin de siècle’u skupiano uwagę na cielesności człowieka, w jej wymiarze erotycznym i estetycznym. Ciało – przedmiot kontemplacji – zyskało w tym czasie szczególnie wysoką rangę jako temat literatury i sztuki. Od tej pory, przez cały wiek XX, a nawet w wieku XXI, miało ono stanowić dla twórców jedną z najważniejszych inspiracji.
Twoje cele
Opiszesz główne tendencje postrzegania cielesności w literaturze okresu Młodej Polski.
Wyjaśnisz, dlaczego w czasach przełomu wieków popularnym uosobieniem śmierci była postać kobiety.
Porównasz młodopolską perspektywę postrzegania ciała z wizją poetycką w wierszu współczesnej poetki.