Poetyckie słowo jest nośnikiem znaczeń dosłownych i ukrytych (przenośnych). Artysta, nawet jeśli nawiązuje do wzorców tradycji kultury, stwarza własną poetykę, polegającą na stosowaniu innowacyjnych sposobów używania słów. Twórcy awangardowi swobodnie odnosili się do zasad i norm gramatycznych. Zaskakująco łączyli słowa, budowali zdania, szukali obrazów, które byłyby ekwiwalentami (zamiennikami) stanów emocjonalnych. Zabiegi te utrudniają odbiór tekstu, potęgują jego wieloznaczność. Zrozumienie wiersza staje się wyzwaniem, piękną intelektualną przygodą pełną poszukiwań i dociekań.