Już w starożytności pierwsze cywilizacje powstawały tam, gdzie istniały warunki do rozwoju rolnictwa – żyzne gleby i dostęp do wody. Przykładem może być starożytny Egipt lub Mezopotamia. Wraz z rozwojem cywilizacyjnym działalność rolnicza coraz mniej zależała od warunków przyrodniczych. Tam, gdzie gleby były zbyt suche lub mokre, człowiek nauczył się nawadniać lub odwadniać grunty. Wprowadził też nawożenie i terasował stoki górskie, aby zwiększyć powierzchnię upraw. Obecnie wykorzystanie rolnicze gleb jest uwarunkowane ich żyznością oraz zabiegami agrotechnicznymi. Zabiegi agrotechniczne mogą zwiększyć urodzajność gleby, a tym samym - pomnożyć plony roślin.