Dziady – dramat romantyczny. Dziady, reż. Konrad Swinarski
Premiera Dziadów w inscenizacji Konrada Swinarskiego miała miejsce 18 lutego 1973 roku w Starym Teatrze w Krakowie. Spektakl był grany do 1984 aż 267 razy. Przeszedł do historii teatru jako jedna z najwybitniejszych realizacji dramatu Mickiewicza, która dostrzegła niesłychaną głębię egzystencjalną i filozoficzną tego utworu (a przy tym jego niesłabnącą aktualność w niespokojnych czasach):
Dziady to utwór, traktujący o problemie „ja, kosmos i społeczeństwo” (...). W pojęciu „kosmosu” mieści się właściwie wszystko, także „Bóg”, „życie”, jest tu też i odbicie drogi człowieka do doskonałości. Droga ta jest pełna prywatnych klęsk. (...) Proces przemiany realizacji idei prywatnych w ideę społeczną, ukazany przez Mickiewicza, ma charakter uniwersalny, dlatego jest ważny i „obowiązujący” i dziś. Gdy człowiek nie ma możliwości pełnej realizacji materialnej, sama idea nabiera wszechpotężnej wartości. W związku z tym idea zawładnięcia ideą, a nie idea zawładnięcia rzeczą czy pieniędzmi jest w dalszym ciągu w naszym narodzie żywa. (...) Wielkość Mickiewicza polega dla mnie na postawieniu problemów i braku jednoznacznych odpowiedzi. (...) W różnych okresach chciano z Dziadów zrobić „mszę żałobną za wolność narodu”. Nie mogę zgodzić się z tą koncepcją, walczę z nią. Wydaje mi się, że istotą poezji romantycznej było zmaganie się z Bogiem, a nie poddanie się Bogu. (...) Bóg jest w Dziadach istotą nieokreśloną. Nie wiadomo, czy jest to proces, rzecz czy człowiek, czy idea. Sam proces dojścia do tego nieokreślonego ideału jest tym, co najważniejsze, co wyznacza naszą, ludzką drogę do doskonałości, albo do Boga, jeśli tak rozumieć doskonałość.
Źródło: Konrad Swinarski, dostępny w internecie: http://www.cyfrowemuzeum.stary.pl/przedstawienie/310/dziady.
Wskażesz w Dziadach cechy dramatu romantycznego.
Porównasz Dziady Mickiewicza i Dziady Swinarskiego.
Ocenisz realizację Dziadów Swinarskiego.