We współczesnej nauce nie istnieje jednoznaczna definicja narodu. Przedstawiciele różnych nauk używają tego terminu w różnych kontekstach. Najmniej sporów budzi teza mówiąca o powstaniu narodu w toku rozwoju historycznego. Według tej teorii jest to wspólnota (zbiorowość) zbudowana w procesie historycznym na bazie wspólnego języka, obyczajów, kultury, terytorium oraz wspólnej gospodarki. Narody kształtowały się przez stulecia i według teorii antropologicznej ich genezą były rodziny, które z czasem tworzyły rody. Rody tworzyły klany, a klany łączyły się w plemiona. Te z kolei miały swój język (dialekt) i odrębny kult religijny. Kolejnym stadium rozwoju był lud, dysponujący już własną kulturą duchową i materialną. Kiedy jego członkowie zaczęli posługiwać się pismem, doszło do kształtowania się narodu. Według tej teorii miał on poczucie jedności i przekonanie o wspólnych przodkach, wspólnej tożsamości oraz interesach i celach.