Andrzej Lubach Edyp (fragment)

Tragedię Król Edyp Sofoklesa nazywa się powszechnie „tragedią przeznaczenia” lub „tragedią losu” i określenie to wyraża zasadniczą myśl utworu.
[..] Edyp to człowiek uczciwy, szlachetny, sprawiedliwy, mądry i przezorny – właściwie ma niemal same zalety charakteru. Wszak świadomie opuścił Korynt, rezygnując ze statusu królewicza, byle tylko nie stworzyć najmniejszej okazji do spełnienia się złowrogiej przepowiedni. Wybawił Teby od zmory Sfinksa, a następnie usilnie dąży do tego, by uchronić miasto od nowej zagadkowej klęski, co jest rysem bezinteresownej szlachetności a zarazem poczucia obowiązku wobec kraju. Prowadząc dochodzenie, dąży do wyjaśnienia sprawy i dojścia do prawdy za wszelką cenę. W działaniu kieruje się wyłącznie logicznymi i racjonalnymi przesłankami, nie zaś uczuciami. Wykazuje wielkie poczucie godności i wiarę w potęgę rozumu ludzkiego. Jest to więc ze wszech miar człowiek wybitny – zarówno w ujęciu Sofoklesa, jak i w naszym rozumieniu. I właśnie owa wielkość niejako implikuje jego klęskę. Bo tylko przemożne dążenie bohatera do prawdy i sprawiedliwości doprowadziło do straszliwego samopoznania.

wprowa Źródło: Andrzej Lubach, Edyp (fragment), [w:] praca zbiorowa, Mit człowiek literatura, Warszawa 1992, s. 154–155.