Pierwsza wojna światowa przyniosła nie tylko zmiany na mapie Europy i świata, ale także doprowadziła do wielkiego kryzysu powojennego, który do władzy dopuścił nowe partie i nowe ideologie. Obnażył też wady demokracji. Włochy wyszły z tej wojny rozczarowane – przed wybuchem światowego konfliktu należały do ładu państw centralnych, później wycofały się z tego układu i przystąpiły do militarnych zmagań po stronie ententy, liczyły bowiem na poszerzenie terytorium o zdobycze w Austrii. To się nie udało, a traktat wersalski oraz poszczególne traktaty pokojowe nie spełniły włoskich oczekiwań.

W powojennej rzeczywistości na sile zyskiwał ruch komunistyczny. Komuniści otwarcie głosili konieczność obalenia istniejącego porządku przez powszechną rewolucję proletariacką. Wśród ich przeciwników panowała opinia, że bolszewickim przewrotom zapobiec może silna, scentralizowana władza państwowa. Takie zaś hasła głosili faszyści.