W polskiej poezji XX wieku można wskazać co najmniej trzy momenty przełomowe. Pierwszym z nich był rok 1918 i odzyskanie niepodległości. Drugim – zakończenie II wojny światowej w 1945, trzecim – rok 1989, gdy rozpoczęła się transformacja ustrojowa i po raz kolejny trzeba było zapytać o powinności poezji. Dwudziestolecie międzywojenne i lata 90. minionego stulecia przyniosły nobilitację potoczności w wierszach. Dzięki zmianom zapoczątkowanym przez skamandrytów czy futurystów żywioł mowy potocznej na stałe zagościł w polskiej poezji.