W renesansie duże znaczenie przywiązywano do norm gatunkowych. Powstało w tym czasie wiele zbiorów z przepisami (łac. praecepta) mówiącymi, jak napisać dzieło literackie i właściwie dobrać formę oraz styl utworu do tematu. Wyróżniano gatunki niższe, przeznaczone do błahych treści, oraz wysokie - obwarowane surowymi normami, wymagające szlachetnego języka. Starano się uporządkować wiedzę o literaturze, opisując różnorodne modele i wzorce gatunkowe.