Obraz przedstawia podstawę dużej latarni morskiej. Latarnia stoi na niewysokiej skale otoczonej wodami Morza Śródziemnego. Budowla jest monumentalna, otoczona murem. Na drugim planie widać zabudowania Aleksandrii.
Eureka. Kultura i nauka epoki hellenistycznej
Wyobrażenie jednego z siedmiu cudów świata starożytnego, słynna latarnia morska na Faros w Aleksandrii. Miasto to pod panowaniem Ptolemeuszów wyrosło na stolicę świata kulturalnego epoki.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
„Epoka hellenistyczna” to pojęcie nowożytne na określenie okresu między śmiercią Aleksandra Wielkiego (323 r. p.n.e.) a śmiercią Kleopatry VII (30 r. p.n.e.). Był to okres ekspansji kultury greckiej na nowe obszary, znajdujące się pod władzą następców Aleksandra Wielkiego, tzw. diadochów. Zetknięcie się Greków z innymi ludami doprowadziło do przemian i niebywałego rozkwitu kultury i nauki, również inne czynniki miały na to wpływ.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
Wyjaśnisz, dlaczego Grecy nazywali pewnego filozofa psem.
Zidentyfikujesz rzeźby z epoki hellenistycznej po ich charakterystycznych cechach.
Porównasz muzea greckie i współczesne.
Posiłkując się wiedzą z innych przedmiotów, wyjaśnisz, na czym polegał geniusz starożytnych uczonych, m.in. Archimedesa.