Pechowiec, konformista i człowiek zniewolony – Jan Piszczyk, bohater Zezowatego szczęścia Andrzeja Munka
Jan Piszczyk nie jest typem bohatera uwielbianym przez widza. Raczej brzydki, niezbyt lotny, gapiowaty, nieustannie wpadający w kłopoty, wzbudza zazwyczaj śmiech lub pogardę. Najczęściej postrzegany jest jako pechowiec, któremu nic w życiu nie wychodzi, lub jako wyrachowany konformista, który wciąż dostosowuje się do czasów i okoliczności, by żyć wygodniej i lepiej.
Jan Piszczyk mówi o sobie w filmie:
Ja udawałem? A kogo ja miałem udawać? Przecież się starałem...
Zezowate szczęście stanowi przede wszystkim uniwersalną opowieść o losach Polaków, o zniewoleniu człowieka i szukaniu przez niego własnej podmiotowości. Dzieło Andrzeja Munka wywołało sporo kontrowersji, ale doczekało się nominacji do Złotej Palmy w Cannes w 1960 roku, a także wielu analiz i opracowań.
Określisz motywy działań głównego bohatera Zezowatego szczęścia.
Zinterpretujesz tytuł utworu.
Wyjaśnisz, w jaki sposób język filmowy wpłynął na konstrukcję bohatera.
Odczytasz symbolikę niektórych scen filmu.
Porównasz losy Jana Piszczyka i Józia, bohatera Ferdydurke.