Dynamiczny rozwój nowych technologii oraz postępująca globalizacja procesów gospodarczych wbrew niektórym przewidywaniom nie doprowadziły jeszcze do masowych redukcji zatrudnienia (w wielu sektorach popyt na pracowników cały czas się zwiększa). Zjawiska te mają jednak wpływ na zmiany w zatrudnieniu według sektorów gospodarki, a także na przemiany wewnątrz poszczególnych sektorów. Czy bardzo łatwa dostępność, a co za tym idzie – wszechobecność nowych technologii spowoduje, że przewidzenie zmian w strukturze zatrudnienia okaże się wkrótce praktycznie niemożliwe? Jak w takich warunkach poradzi sobie sektor edukacyjny? Czy kształcenie w tzw. „zawodach przyszłości” będzie na wystarczająco wysokim poziomie?