R5CbWjTdw0cTx
Obraz przedstawia scenę rodzajową. Jest ilustracją zdarzeń z Boskiej Komedii Dantego Alighieri z siódmej rundy piekła. Na pierwszym planie widocznych jest dwóch nagich mężczyzn. Mężczyźni są młodzi, muskularni. Uchwyceni w chwili walki. Jeden z nich podgryza gardło drugiemu, klęczącemu. Szarpie go. Scenie tej przygląda się dwóch stojących po lewej stronie mężczyzn. Jeden z nich jest młody. Na głowie ma laurowy wieniec. Okryty jest długą, jasną peleryną. Drugi, nieco starszy jest ledwo widoczny. Obejmuje młodzieńca i przygląda się scenie walki mężczyzn. Na drugim planie widoczny jest tłum nagich ludzi wspinających się po ciałach. Wszystkiemu przygląda się unosząc nad ziemią skrzydlaty wpół-człowiek, wpół-nietoperz. Szczerzy kły. Ma diabelską fizjonomię.

Nadczłowiek a resentyment

William Bouguereau, Dante i Wergiliusz w Piekle, 1850
Źródło: domena publiczna.

Zjawisko resentymentu jest dla człowieka czymś naturalnym i występuje wręcz powszechnie. Zanim jednak psychologia i filozofia dokładnie zbadały, na czym ono polega, Fryderyk Nietzsche jako pierwszy poddał je dogłębnej analizie. Jak się okazało, ma ono bardzo duże znaczenie dla poprawnego zrozumienia jego koncepcji. Pozostaje bowiem w silnej relacji z ideą nadczłowieka. Czym jednak jest resentyment? Dlaczego jest dla człowieka czymś naturalnym? Dlaczego nadczłowiek jest skazany na resentymenty ze strony szarego, bezmyślnego tłumu? I dlaczego nadczłowiek jest jedyną istotą wolną od resentymentów?

Twoje cele
  • Zdefiniujesz, czym jest resentyment.

  • Zrekonstruujesz podstawowe idee składające się na kategorię „nadczłowieka”.

  • Przeanalizujesz relacje pomiędzy pojęciami „nadczłowiek” i „resentyment”.

  • Rozpoznasz, które z zachowań znanych ci osób są powodowane resentymentem.