Styl rokokowy był wyrazem wyrafinowanej kultury salonowo‑arystokratycznej doby Oświecenia. Ukształtowany ok. 1730–1760 we Francji na dworze Ludwika XV, przejawiał się głównie w sztuce i dekoracji wnętrz. Tematyka obrazów rokokowych obejmuje portrety eleganckich kobiet, pełne wdzięku sceny fêtes galantes (fr. „wytworne zabawy”), plenerowe koncerty, beztroskie pikniki i frywolne sceny mitologiczne. Architektura i wyposażenie pałacyków, salonów, buduarów odznacza się lekkością i asymetrycznością form oraz wykwintnością i fantazyjnością dekoracji. Jej istotą było ukazywanie radości życia, z której mogły czerpać wyższe sfery.