W drugiej połowie XVIII w. licząca 28 mln mieszkańców Francja była najludniejszym krajem Europy. Aktywny udział w licznych toczonych w owym stuleciu wojnach: o sukcesję hiszpańską, polską i austriacką oraz wojnie siedmioletniej, a także popieranie amerykańskich kolonistów w walce przeciw Anglii niemal zrujnowały finanse państwa. Francja była mocno zadłużona, a sytuacja społeczna wywoływała rozgoryczenie, zwłaszcza przedstawicieli najliczniejszego stanu trzeciego: chłopów i mieszczan, którzy byli obciążani podatkami, a jednocześnie mieli ograniczone prawa. Oprócz niesprawiedliwego podziału obowiązków i praw francuskich stanów przyczyną rosnącego niezadowolenia Francuzów był też wystawny styl życia Ludwika XVI i jego dworu. Podczas gdy spora część społeczeństwa cierpiała biedę, król, a także przedstawiciele szlachty i wyższego duchowieństwa wydawali ogromne kwoty na luksusowe towary i wystrój pałaców.