Austriacki filozof Ludwig Wittgenstein pisał w swoim Traktacie logiczno‑filozoficznym: Granice mojego języka są granicami mojego świata. Polskim poetą, który w każdym kolejnym tomiku przesuwał dalej granice swojego języka poetyckiego, był Julian Tuwim. Twórca ten miał szczególną zdolność wykorzystywania możliwości „ojczyzny‑polszczyzny”. Był świetnym słuchaczem języka warszawskich ulic, kawiarni, salonów. To z niego uczynił tworzywo swej poezji.