Na początku powieści Mikołaja Gogola Martwe dusze Paweł Iwanowicz Cziczikow wydaje się człowiekiem porządnym, zadbanym i grzecznym. Nie jest zbyt bogaty, ale nie jest też biedny. „Ani tłusty, ani chudy” – pisze o nim Gogol, a zatem dosyć bezbarwny. Ta idealna, bezkonfliktowa bezbarwność oraz pewna swoboda w manipulowaniu cudzymi myślami – bohater jest błyskotliwym i inteligentnym obserwatorem – umożliwiają czytelnikom i interpretatorom opowieści swoiste nakładanie na postać Cziczikowa własnego widzimisię – podobnie jak to się dzieje w dziecięcej zabawie z papierowymi laleczkami, do których dopasowywane są różne kostiumy wycinane z arkusza. Cziczikow jest zatem człowiekiem‑manekinem, na którego kolejni bohaterowie nakładają aplikacje własnych uprzedzeń, żądz, karier, przywar.