W 1888 r. na tron Cesarstwa Niemieckiego wstąpił Wilhelm II. My, Hohenzollernowie bierzemy naszą władzę od Boga i mamy wynikające z tego obowiązki wobec niego. Natchniony tym przekonaniem, jestem zdecydowany sprawować władzę
*– mówił podczas uroczystości koronacyjnej. Nowy cesarz lubił, kiedy przedstawiano go w mundurze. Od dzieciństwa wykazywał zainteresowanie służbą wojskową i poddawany był ćwiczeniom w armii pruskiej. Dużą trudność sprawiała mu sparaliżowana lewa ręka i zaburzony mechanizm równowagi. Do końca życia potrzebował pomocy przy jedzeniu i ubieraniu się. Niektórzy historycy twierdzili, że z powodu tej niepełnosprawności Wilhelm cierpiał na różne kompleksy, które sobie rekompensował, rzucając buńczuczne hasła i demonstrując swoją władzę oraz siłę Cesarstwa. Wilhelm II pchnął Niemcy na zupełnie nowe tory w polityce zagranicznej, rozpoczynając tym samym okres wielkiej rywalizacji mocarstw na arenie międzynarodowej i doprowadzając do eskalacji antagonizmów między potęgami europejskimi.
Indeks górny * tekst dostępny online: polskieradio.pl Indeks górny koniec* tekst dostępny online: polskieradio.pl
Wytłumaczysz, co miał na myśli kanclerz niemiecki, gdy mówił, że Niemcy też chcą mieć „swoje miejsce pod słońcem”.
Scharakteryzujesz znaczenie, jakie mogła mieć w XIX w. budowa linii kolejowej.
Omówisz założenia polityki zagranicznej Niemiec w II połowie XIX wieku - Weltpolitik.
Przedstawisz działania innych państw w dobie rywalizacji o wpływy na arenie międzynarodowej, w tym w koloniach.
Ocenisz, ile słuszności mają ci, którzy twierdzą, że Wilhelm II to człowiek, który był „niepoważny, niedojrzały emocjonalnie, nienadający się do cesarskiej funkcji”.